သားေလးအတြက္စာတစ္ေစာင္......

ဘိုးဘြားရိပ္သာတစ္ခုတြင္ေတြ႔ေသာ စာေလးတစ္ေစာင္ပါ။
သား !
သား...ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးယူၿပီး အစားစားတက္ေအာင္ ဇြန္းကိုင္တက္ေအာင္၊ အက်ီဝတ္တက္ေအာင္၊ ႀကယ္သီးတပ္တက္ေအာင္၊ ဖိနပ္ႀကိဳးခ်ည္တက္ေအာင္၊ ဆံပင္ၿဖီတက္ေအာင္၊ နွာရည္ေတြက်ရင္ သုတ္တက္ေအာင္၊ တေန႔ေန႔ သင္ေပးခဲ့ရတာေလးက အေမ့အတြက္ မေမ့ နိဳင္စရာေလးေတြေပါ့။ ခုခ်ိန္မွာ ဒါေလးေတြက အမွတ္ရစရာေလးေတြေပါ့ကြယ္။ အဲဒါေလးေတြကို စဥ္စားမိတိုင္း အေမ အတြက္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရတယ္္။
ခဏေလး အခ်ိန္နည္းနည္းေလးေပးပါ အေမ ထပ္စဥ္စားပါရေစအုံး။ ဆက္ေၿပာရမဲ့ စကားမ်ားေတာင္ စဥ္စားမရေအာင္ ေမ့တက္ေနပါၿပီးသား!
သား...သားမွတ္မိအုံးမလား။ သားငယ္ငယ္က အေခါက္ ၁၀၀ေလာက္ အဆိုေလ့က်င့္ခဲ့ရတဲ့ ကေလးသီခ်င္းေလးတပုဒ္ကိုေလ။ အဲဒီသီခ်င္းေလးတပုဒ္ကို အေမ ခုထိ အမွတ္ရ ေနတုန္းေပါ့ကြယ္။ ညတိုင္း ေၿပာေနႀက ပံုၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္၊ တစ္ေန့ တစ္မ်ိဳး မရိုးနိုင္ေအာင္ ေမးတက္တဲ့ သားရဲ့ ေမးခြန္ေလးေတြနဲ႔ အေမရဲ့ တက္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ဥာဏ္နဲ႔ ေၿဖခဲ့ရတာေလးေတြကိုလဲ အမွတ္ရေနတုန္းေပါ့။
သား....... ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ အေမက သားငယ္ငယ္တုန္းက ဘဝေလးလို ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ သား..... အခုဆိုရင္ အက်ီႀကယ္သီးတပ္တာ၊ ဖိနပ္ႀကိဳးခ်ည္တာေတာင္ ခဏခဏေမ့ေနပါတယ္။ အစားစားတဲ့ အခါလဲ အက်ီေတြ ညစ္ပတ္ကုန္တယ္၊ ဆံပင္ၿဖီးရင္ေတာင္ လက္ေတြက တုန္တုန္ရင္ရင္ နဲ႔ေပါ့။ သား... အေမ ကိုေတာ့ စိတ္ရွည္ပါကြယ္။ ခုခ်ိန္မွာ အေမအတြက္ အလိုအပ္ဆံုးကေတာ့ သားရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစံုပါပဲ။ သားနဲ႔ တူတူေနရွိေနမယ့္ အခ်ိန္ေလးေတြ လိုခ်င္ပါေသးတယ္။
သား....... ခုဆိုရင္ မက္တပ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမရပ္နိဳင္၊ လမ္းလည္း ေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္နိုင္ေအာင္ပါပဲ။ သားရဲ့ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံုကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အခ်ိန္ကေလးေတြ ကိုေက်ာ္ၿဖတ္ရင္း မႀကာမီ ေရာက္ရွိလာေတာ႔မည္႔ ေသမင္းရဲ့ တံခါးဝဆီသို ့ တၿဖည္း...တၿဖည္း...။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ နားလည္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ မိဘဆိုတာ ဘာနဲ့မွ မလဲနိုင္တဲ့ အရာတခုပါ။ မိဘထက္ အေရးႀကီးတာ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ခ်စ္သူရည္စား မိန္မ ေယာက်ၤား ဆိုတာ အစားထိုးလို႕ရတဲ့ အရာေတြပါ။ မိဘဆိုတာကေတာ့ အစားထိုးလို႔ မရနိုင္သလို ဘယ္ေတာ့မွလဲ ၿပန္မရနိုင္မဲ့ အရာပါ။ မိဘေတြ မရွိေတာ့မွ ဝမ္းနည္းပူေဆြး တမ္းတေနမယ့္ အတူတူ မိဘ ေတြရွိေနစဥ္ ေစာင့္ေလွ်ာက္ဖို႔ မိဘကို စိတ္ခ်မ္္းသာေအာင္ ထားနိုင္ဖို႔ ေမ့ေလွ်ာ့ပါနဲ့လို႔ ေၿပာႀကားခ်င္ပါတယ္။